یوم الله 22 بهمن

علامه طباطبایی در تفسیر گران قدر المیزان می نویسند: «با این كه تمام روزها و تمام چیزها از آن خدای متعال است، ولی اختصاص دادن روزهایی به نام «ایام الله» یا یوم الله به خاطر آن است كه فرمان و امر خدا در آن روزها چنان آشكار است كه برای فرمان جز خدا، هیچ گونه ظهوری باقی نمی ماند، ایام الله زمان ها و شرایطی است كه فرمان خدا و آیات و نشانه های وحدانیت و سلطه الهی آشكار شده، یا می شود؛ مثل روز مرگ كه قدرت و سلطه «آخرت» در آن روز آشكار می شود و اسباب دنیوی از تاثیر می افتد، یا روز «قیامت» كه هیچ كس برای دیگری مالك هیچ چیز نیست، و در آن روز فرمان از آن خداست. یا مثل ایامی كه خداوند در آن ها قوم «نوح» ، «عاد» و «ثمود» را به هلاكت رسانده، كه در امثال این گونه روزها، قهر و غلبه الهی آشكار شده و معلوم می گردد كه تمامی عزت متعلق به خدا است.
ممكن است كه منظور از ایام الله ایامی باشد كه نعمت های خدای متعال آشكار است؛ مثل روز خروج نوح و اصحابش از كشتی با سلام و سلامتی و بركت های الهی یا روز نجات دادن ابراهیم از آتش یا غیر این ها... از حوادث و ایامی كه جز به خدا نمی توان به دیگری نسبت داد، این ها روزهای خاص خدائی (ایام الله) است.» ⁽²⁾
پس ایام الله روزهای بزرگ و تاریخی و سرنوشت سازی است كه در تاریخ یك ملت یا در سرنوشت یك نسل یا كلا در سرگذشت «انسان» پیش می آید.
گاهی به صورت نعمتی بزرگ و گاهی به صورت عذابی عظیم و دردناك كه حتی منجر به زوال یك ملت گشته و نام «عذاب استیصال» به خود می گیرد.
علامه طباطبایی رحمه الله در جای دیگر می فرماید: «ایام الله ایامی است كه هیچ حكومت و سلطه ای نیست، مگر برای خدا، مثل روز مرگ، برزخ، روز قیامت و روز عذاب استیصال...» ⁽³⁾

ایام الله در روایات 
در روایات متعددی، به روز مرگ، قیامت و روز قیام حضرت مهدی - عجل الله تعالی فرجه - ایام الله اطلاق شده است.
از امام باقر علیه السلام چنین نقل شده است كه فرمود: «ایام الله، یوم یقوم القائم علیه السلام، و یوم الكرة، و یوم القیامة؛ ⁽⁴⁾ ایام الله روز قیام حضرت مهدی موعود علیه السلام، روز رجعت و روز قیامت است.»
در تفسیر علی بن ابراهیم نیز روایتی بدین مضمون نقل شده، ولی به جای كلمه «الكرة» «یوم الموت» آمده است. ⁽⁵⁾
ابن ابی الحدید می نویسد: «ایام الله، هم ایام «انعام» است و هم ایام «انتقام» تا بدین وسیله «رغبت» و «ترس» ایجاد شود.» ⁽⁶⁾
22 بهمن نیز یكی از روزهایی است كه خداوند متعال نعمت بزرگ پیروزی را به ملت به پاخاسته ایران اسلامی عطا فرمود و به فرموده امام امت از ایام الله گردید.
ملتی كه سال های سال زیر چكمه های حكام جور و دژخیمان خودفروخته، آخرین نفس های حیات خود را می كشید، خداوند متعال با برانگیختن رهبری فرزانه و بی نظیر روح تازه ای در آن ها دمید و با حركتی یك پارچه و پرخروش، با سلاح ایمان و رهبریت روح خدا در مقابل طاغوتیان تا دندان مسلح ایستادند و لطف بزرگ الهی و نعمت پیروزی را نصیب خود گردانیدند.

یادآوری ایام الله 
«و لقد ارسلنا موسی بایاتنا ان اخرج قومك من الظلمات الی النور و ذكرهم بایام الله.» ⁽⁷⁾
ما موسی را همراه با نشانه ها و آیه هایمان فرستادیم (و دستور دادیم) قوم خودت را از ظلمت ها به سوی «نور» بیرون آر، و آنان را به یاد ایام الله بینداز.»
یادآوری روزهای بزرگ (اعم از روزهای پیروزی یا روزهای سخت) نقش مؤثری در بیداری و هوشیاری ملت ها دارد. بدین جهت امیرالمؤمنین علیه السلام در نامه ای به «قثم بن العباس» كه كارگزار وی در مكه است چنین می نویسد: «برای مردم حج را بر پای دار، و آنان را به یاد «ایام الله» بینداز.» ⁽⁸⁾
امام خمینی قدس سره می فرماید: «تذكر به «ایام الله» كه خداوند متعال به آن امر فرموده است، انسان ساز است. قضایائی كه در ایام الله رخ داده است، برای تاریخ و انسان ها در طول تاریخ آموزنده و بیدار كننده است. حوادث بزرگ تاریخ كه قرآن مجید هم از بعضی از آن ها یاد كرده است، سرمشقی پربركت برای ساختن جامعه ها و اشخاص و جامعه عصر ما كه عصر انقلاب است و در كشور ایران كه كشور انقلاب و شاهد بسیاری از حوادث بزرگ كه باید آن ها را ایام الله محسوب كنیم و به ذكر آن ها و تذكر آن ایام بپردازیم كه برای ملت قهرمان و مجاهدان سلحشور، درس انقلاب است.» ⁽⁹⁾
در این آیه شریفه خداوند متعال، بعد از این كه حضرت موسی علیه السلام را مامور می سازد تا ایام الله را یادآوری كند، یك نمونه از ایام الله؛ یعنی، روز نجات بنی اسرائیل از چنگال فرعونیان را یادآوری می فرماید: «اذ انجاكم من آل فرعون» با این كه در تاریخ بنی اسرائیل، روزهای بزرگی كه خداوند در پرتو هدایت حضرت موسی علیه السلام به آن ها نعمت های بزرگ عطا فرمود، فراوان بود، ولی ذكر «روز نجات» در این آیه، حاكی از اهمیت فوق العاده استقلال و آزادی از چنگال فرعونیان می باشد. ⁽¹⁰⁾
روز 22 بهمن 57 نیز روز نجات ملت ایران از چنگال طاغوتیان زمان، روز آشكار شدن نعمت بزرگ الهی؛ یعنی، استقلال و آزادی بود.
این مسلم است كه هر ملتی تا از وابستگی ها نجات پیدا نكند و از چنگال اسارت و استثمار آزاد نشود، نمی تواند نبوغ و استعداد خود را آشكار سازد و در راه «الله» كه راه مبارزه با هر گونه شرك و ظلم و بیدادگری است، گام نهد.

یادآوری 22 بهمن 
یادآوری یوم الله 22 بهمن؛ یعنی، یادآوری رشادت ها و فداكاری ها و شهادت طلبی های ملتی منسجم و خداجوی و پیرو ولایت و رهبری كه با ایثار خون خود ثابت كرد كه «خون بر شمشیر و حق بر باطل پیروز است.»
یادآوری 22 بهمن؛ یعنی، یادآوری تجلی حكومت الله در روی زمین، روزی كه برنده ترین سلاح معنوی؛ یعنی، ایمان، پیروزی آفرید.
روزی كه كلمه توحید در وحدت كلمه به دست آمد و در نتیجه اعتصام به «حبل الله» رژیم ستمشاهی دوهزار و پانصد ساله طاغوتیان به زباله دانی تاریخ سپرده شد و ثابت كرد آوای «الله اكبر» از رگبار «مسلسل» قوی تر و نیرومندتر است.
22 بهمن به ما آموخت كه در مبارزه با دشمنان اسلام، فقط باید بر خدا تكیه داشت گرچه دست از سلاح تهی باشد. و وابستگی به شرق و غرب هرچند به سلاح های مدرن مجهز باشند، در برابر نیروی هماهنگ مردمی كه با سلاح ایمان مبارزه می كنند، بی اثر است.

تداوم 22 بهمن 
تداوم پیروزی ها، حاصل تداوم رمزهای پیروزی است. زیرا هرگز خداوند متعال نعمتی را كه به قومی عطا فرمود، از آن ها باز پس نمی گیرد، مگر آن ها خود از نگهداری آن دست بر دارند.
«... ان الله لا یغیر ما بقوم حتی یغیروا ما بانفسهم...» ؛ ⁽¹¹⁾
«خداوند سرنوشت هیچ قوم (و ملتی) را تغییر نمی دهد، مگر آن كه آنان آنچه را در خودشان است، تغییر دهند.»
«ان الله لم یك مغیرا نعمة انعمها علی قوم حتی یغیروا ما بانفسهم...» ؛ ⁽¹²⁾
«خداوند هیچ نعمتی را كه به گروهی داده، تغییر نمی دهد، جز آن كه آن ها خودشان را تغییر دهند.»
پیروزی شكوهمند 22 بهمن 57، حاصل عوامل بسیاری است كه مهم ترین آن ها عبارتند از:
1- ایمان به خداوند متعال
2- رهبری روحانی متقی و فقیه آگاه؛ امام خمینی رحمه الله
3- اتحاد و همبستگی همه، اقشار ملت.
4- استقامت و پایداری در راه خدا، تحمل مشكلات و... بر هیچ كس پوشیده نیست كه جمع شدن این عوامل در ملتی موجب نزول تاییدات غیبی الهی گردیده و پیروزی آن ها بر دشمنان حتمی می شود.
خداوند متعال می فرماید: «ان الذین قالوا ربنا الله ثم استقاموا تتنزل علیهم الملائكة الا تخافوا و لا تحزنوا و ابشروا بالجنة التی كنتم توعدون.» ؛ ⁽¹³⁾
«به یقین كسانی كه گفتند: پروردگار ما خداوند یگانه است، سپس استقامت كردند، فرشتگان بر آنان نازل می شوند كه! نترسید و غمگین مباشید و بشارت باد بر شما به آن بهشتی كه به شما وعده داده شده است.»
امام امت در وصیت نامه سیاسی الهی خود چنین نوشتند: «این انقلاب بزرگ كه دست جهان خواران و ستمگران را از ایران بزرگ كوتاه كرد، با تاییدات غیبی الهی پیروز گردید... بی تردید رمز بقای انقلاب اسلامی همان رمز پیروزی است و رمز پیروزی را ملت می داند و نسل های آینده در تاریخ خواهند خواند كه دو ركن اصلی آن انگیزه الهی و مقصد عالی حكومت اسلامی و اجتماع ملت در سراسر كشور با وحدت كلمه برای همان انگیزه ⁽¹⁴⁾» می باشد.
مقام معظم رهبری، حضرت آیة الله العظمی خامنه ای، دامت بركاته در این باره چنین فرمودند: «اولا، روز 22 بهمن سال 1357 یك روز بریده از قبل نبود، آنچه در آن روز اتفاق افتاد محصولی بود از تلاش همه جانبه ای كه در طول سال های متمادی قبل از آن انجام گرفته بود و این تلاش از سوی همه قشرهای این كشور بود.
ثانیا، آن چیزی كه قشرهای كشور ما را به هم مربوط می كرد برای این مبارزه، ایمان اسلامی بود و لذا مبارزه در طول سال های پیش از 22 بهمن 57 در مسجدها و حسینیه ها و مجالس سخنرانی و در حوزه علمیه قم و بعضی دیگر از حوزه ها جلوه مخصوصی داشت، این ها در حقیقت كانون های اصلی مبارزه بود.
ثالثا، این مبارزه حول یك محور رهبری مشخص و قاطعی جریان داشت كه در طول دوران تاریخ ما از بعد از اسلام تا این روزگار، ملت ما چنین رهبری به خود ندیده بود.
رابعا، مردم بر اثر آن ایمان و آن رهبری بر اثر آنچه شنیده بودند و معتقد شده بودند در صحنه مبارزه از همه امكاناتشان برای پیروزی بر دشمن استفاده كردند... كسانی كه در مبارزه بودند، حاضر بودند برای خود سختی و ناراحتی را قبول كنند و نیروی خود را صرف مبارزه كنند». ⁽¹⁵⁾
تا زمانی كه ملت ایران همچون 22 بهمن 57، از خودخواهی ها و خودمحوری ها فاصله گرفته، دست در دست هم با همدلی و اتحاد در سایه ایمان و توكل به خداوند متعال به رهبری مقام معظم رهبری كه برترین و بهترین شاگرد بنیانگذار جمهوری اسلامی و مجری فرامین الهی امام امت می باشد، در راه به ثمر رساندن مقصد الهی انقلاب قدم بردارند و در این راه استقامت نموده، در مقابل دشمنان اسلام و ایران تا پای جان بایستند، و فریب نیرنگ های رنگارنگ آن ها را نخورده، مجذوب فرهنگ مبتذل آن ها نگردند، نعمت پیروزی انقلاب اسلامی پابرجا و مستدام خواهد بود و تمام توطئه ها و نقشه های شوم آن ها بر ضد جمهوری اسلامی و ملت شریف ایران، نقش برآب می شود و حاصلی جز رنج و زبونی خودشان در پی نخواهد داشت و هر روز عزت و سرفرازی و بالندگی ایران اسلامی بیشتر آشكار خواهد شد.

اتحاد و همبستگی 
همان گونه كه بیان شد پیروزی انقلاب شكوهمند اسلامی ایران عوامل زیادی داشت، سخن گفتن پیرامون همه آن ها مجالی دیگر می طلبد. ما در این جا فقط به یكی از مهمترین آن ها اشاره می كنیم. و آن اتحاد و همبستگی همه اقشار ملت برای انجام مقصد الهی و مقدس انقلاب؛ یعنی، از بین بردن طاغوت و تشكیل حكومت اسلامی برای تحقق حق و عدالت در جامعه بود.
هیچ كس تردید ندارد كه اتحاد و همدلی معجزه می آفریند و بزرگترین موانع راه ترقی و پیشرفت را از سر راه بر می دارد. و قوی ترین دشمنان را نابود می سازد.
مورچگان را چو بود اتحاد//شیر ژیان را بدرانند پوست
خداوند متعال می فرماید: «و اعتصموا بحبل الله جمیعا و لا تفرقوا»؛ ⁽¹⁶⁾ «به ریسمان الهی چنگ بزنید و هرگز از یكدیگر جدا نشوید و تفرقه نداشته باشید.»
«و لا تنازعوا فتفشلوا و تذهب ریحكم» ؛ ⁽¹⁷⁾ «اختلاف و كشمكش نكنید كه سست می شوید و دولتتان از بین می رود.»
امیرالمؤمنین علیه السلام می فرماید: «و الزموا السواد الاعظم فان ید الله مع الجماعة و ایاكم و الفرقة! فان الشاذ من الناس للشیطان كما ان الشاذ من الغنم للذئب...؛ ⁽¹⁸⁾ همگام با توده عظیم مردم (كه پیرو سلطان عادل) هستند، باشید، زیرا دست (عنایت و كمك) خداوند با جماعت است و از جدائی و مخالفت بر حذر باشید. زیرا جدا شدن از جماعت (حق) طعمه شیطان شدن است چنانكه گوسفندی كه از گله جدا شود، خوراك گرگ خواهد شد.»
و این اتحاد وقتی ثمربخش است كه با همدلی همراه باشد.

امیرالمؤمنین علیه السلام می فرماید: «انه لا غناء فی كثرة عددكم مع قلة اجتماع قلوبكم...؛ ⁽¹⁹⁾ در زیادی تعداد شما بی نیازی نیست [و این زیادی تعداد ثمربخش نخواهد بود] در صورتی كه اجتماع دل های شما اندك باشد.»
بدین جهت امام امت قدس سره و رهبر معظم انقلاب همواره مردم را به وحدت كلمه دعوت كرده اند و آن ها را از تفرقه و جدایی برحذر داشتند.
اما سنت و روش فرعون ها و طاغوت ها در طول تاریخ این است كه مردم را به دسته های مختلف تقسیم می كنند و بین آن ها اختلاف می اندازند و آن ها را به استضعاف می كشانند تا قدرت قیام و ایستادن در مقابل آن ها را نداشته باشند و آن ها بتوانند سلطه ظالمانه خود را بر مردم حفظ كنند.
خداوند متعال می فرماید: «ان فرعون علا فی الارض و جعل اهلها شیعا یستضعف طائفة منهم...» ؛ ⁽²⁰⁾ «فرعون در زمین برتری جویی كرد و اهل آن را به گروه های مختلفی تقسیم نمود، گروهی را به ضعف و ناتوانی می كشاند...»
فرعون برای استحكام بخشیدن به سلطه اش چند اقدام كرد، كه مهم ترین آن، این بود كه مردم مصر را دو دسته كرد: به دسته اول؛ یعنی، قبطیان كه بومیان و درباریان فرعون بودند، تمام وسایل رفاهی و كاخ ها و ثروت ها را می داد.
ولی دسته دوم كه «سبطیان» یعنی، مهاجران بنی اسرائیل بودند و آن ها را به صورت بردگان و كنیزان خود درآورده بودند، فقر و محرومیت سراسر وجودشان را فرا گرفته بود و سخت ترین كارها بر دوش این ها بود.
باید توجه داشت كه این سنت وحشتناك، مخصوص فرعون در زمان حضرت موسی علیه السلام نبود، بلكه همه طاغوتیان از این روش و تز «تفرقه بینداز و حكومت كن» سالیان درازی بر توده های مردم حكومت كرده اند.
از امام زین العابدین علیه السلام چنین نقل شده است كه فرمود:
«و الذی بعث محمدا بالحق بشیرا و نذیرا، ان الابرار منا اهل البیت و شیعتهم بمنزلة موسی و شیعته، و ان عدونا و اشیاعهم بمنزلة فرعون و اشیاعه؛ ⁽²¹⁾
سوگند به آن كسی كه حضرت محمد صلی الله علیه و آله را به حق بشیر و نذیر مبعوث گردانید، ابرار و خوبان از ما اهل بیت و شیعیانشان به منزله موسی و شیعه او می باشند و دشمنان ما و پیروان آن ها به منزله فرعون و پیروان او می باشند.»
پس باید بیدار بود تا دوباره دشمنان سیلی خورده اسلام با استفاده از این روش بین مردم ایران اختلاف ایجاد نكنند و راه نفوذ و سلطه آن ها باز نشود.

پی نوشت :

1) پیام امام خمینی رحمه الله به مناسبت سالگرد 15 خرداد سال 1360.
2) تفسیر المیزان، ج 12، ص 18.
3) همان، ج 18، ص 164، ذیل آیه 14 از سوره جاثیه.
4) تفسیر نور الثقلین، ج 2، ص 526.
5) همان، : «قال: ایام الله ثلاثة: یوم القائم - صلوات الله علیه - و یوم الموت، و یوم القیامة؛ «ایام الله» سه روز است، روز ظهور حضرت قائم عجل الله تع
الی فرجه و روز مرگ و روز قیامت»
6) شرح نهج البلاغه، ابن ابی الحدید، ج 18، ص 31.
7) ابراهیم/ 5.
8) شرح نهج البلاغه ابن ابی الحدید، ج 18، ص 30.
9) صحیفه نور، ج 17، ص 11، از پیام امام رحمه الله در تاریخ (61/6/17) .
10) ر. ك، تفسیر نمونه، ج 10، صص 276 و 277.
11) رعد/ 11.
12) انفال/ 52.
13) فصلت/ 30.
14) وصیت نامه سیاسی الهی امام خمینی، صص 8- 7.
15) ر. ك: در مكتب جمعه، جلد ششم، صص 77 و 78.
16) آل عمران/ 103.
17) انفال/ 46.
18) نهج البلاغه، خطبه 127.
19) همان، خطبه 119.
20) قصص/ 4.
21) مجمع البیان، ج 7، ص 239.